Dat het Amerikaanse magazine Time van ‘De Demonstrant’ tot ‘persoon van het jaar’ heeft gekozen, is zowel spectaculair als terecht. Spectaculair, omdat de demonstrant de laatste 20 jaar slechts aan de rand van de maatschappij opereerde. Terecht, omdat de demonstrant weer ‘een doorslaggevende kracht van onze tijd werd’ (Time). Wellicht nog belangrijker, de demonstrant is een boodschapper van een nieuw tijdperk.
Iedere keer weer lees je in de media dat de ‘Occupy-beweging’ een gebrek aan richting, duidelijkheid en/of oplossing heeft. Vanuit het oude denken van het establishment is die scepsis wel begrijpelijk. Een bepaalde manier van naar de wereld kijken domineert al eeuwenlang, met de afgelopen decennia als climax. De demonstrant belichaamt de waarden en normen van het nieuwe tijdperk. Het is een clash tussen twee verschillende zienswijzen.
De Occupy-beweging is alles, wat het establishment niét is. De beweging weigert een politieke partij op te richten, weigert in een hokje geduwd te worden, weigert op de man te spelen, weigert één stem te hebben die met één thema komt.Deze enorme groep is dus geen beïnvloedbare kuddegeest meer, maar een groepsgeest, bestaande uit individuen met elk een eigen visie. Maar wel met een gemeenschappelijke intuïtie dat het heel anders moet, zonder de exacte antwoorden te weten.
En dat in 1500 steden in de wereld! Dat is nog nooit voorgekomen in de geschiedenis van de mensheid. Om nog maar te zwijgen over de Arabische Lente waar het allemaal begonnen is en waar demonstranten met gevaar voor eigen leven nog steeds hun stem laten horen. De geest is uit de fles en kan nooit meer terug.
Zoals Albert Einstein zei: ‘we kunnen de problemen niet oplossen met dezelfde manier van denken die deze problemen gecreëerd heeft.’ Het oude denken sluit uit, polariseert en voert oorlog; in het nieuwe denken krijgt alles en iedereen een plek en is er vrede. Milieu, minderheden, klimaat, natuur, cultuur, minderbedeelden, economie, de 1%, de 99%, rechtvaardigheid, vrede en gelijkheid. Het kan allemaal tegelijk en het moet ook. We krijgen geen tweede kans meer.
Net zoals de Arabische Lente is Occupy vooral een bewustwordingsbeweging: ‘wordt wakker, kijk eens naar het onrecht in de wereld, de onrechtvaardige verdeling van welvaart! Kijk eens naar die walgelijke economische geldmentaliteit en wat voor een beschamende wereld dat voortgebracht heeft! Honderdduizend doden per dag van honger en armoede, 2% van de volwassenen bezit 50% van de bezittingen, etc.’ Dit enorme onrecht – tezamen met de groeiende sensitiviteit en voortschrijdende inzichten (ook door het internet) – heeft ervoor gezorgd dat in vele mensen de demonstrant is opgestaan.
Niet alleen het communisme, ook het kapitalisme is nu een utopie gebleken. Het heeft een aantal fundamentele weeffouten: de obsessie met groei, de ongelijke verdeling tot de bronnen in de wereld, de ongelijke toegang tot de markten, het gebrek aan de focus op het algemeen belang, het gebrek aan moraliteit en verantwoordelijkheid, de verwoestende krachten van marktwerking, noem maar op. Het is een product van het platte-aarde-denken: men ziet heel veel over het hoofd! Zoals een de spandoek bij Occupy Wall Street observeerde: ‘The system isn’t broken, it was built this way!’.
De weeffouten beperken zich niet alleen tot de financiële wereld. De hele maatschappij is besmet met een fysieke manier van denken: alleen de tastbare dingen tellen, zoals geld en materie. Dit beperkte denken komt van ons ego, onze persoonlijkheid. Die denkt in materie en vooral in afgescheidenheid: ik versus de ander. Het ego kent daardoor wedijver en jaloezie, en heeft daarmee een zeer vijandige en wantrouwige wereld geschapen. Ook de religies in de wereld hebben zeer helaas – in plaats van verbroedering – het ‘het wij-zij’-denken versterkt.
Wedijver, afgescheidenheid en commercialisering, zíj zijn het grote vergif in de wereld. Het heeft de wereld ontzield en aan de rand van de afgrond gebracht. Daarom heeft de mensheid eigenlijk geen economisch, logistiek of sociaal probleem, het heeft een diep spiritueel probleem: we weten niet wie we zijn, waar we vandaan komen en waar we heengaan. We denken veel te klein, we moeten voorbij aan onze persoonlijkheid en onze ziel laten spreken. We zijn nog steeds die platte-aarde-denkers. Het is daarom een existentiële crisis: we weten nog steeds niet wat de werkelijke zin van het leven is. Nee, logisch, want dat weet onze persoonlijkheid niet.
De demonstrant heeft gelijk! We moeten nu werkelijk wakker worden. Het gaat om het geheel. Wat is de zin van het leven, want dat is toch allesbepalend! Als we daar achter komen, dan zullen we de wereld heel anders inrichten en wordt de economie weer dienstbaar aan het geheel in plaats van allesbepalend zoals nu.
De zin van het leven, het leven na de dood, de geestelijke evolutie die we als mens bewandelen, dienstbaarheid … in het nieuwe tijdperk zullen we hierin inzicht krijgen. Niet als een geloof, maar als ‘een weten’. Als een wetenschap, bereikbaar voor elk individu, vanuit een ruimer bewustzijn. Alles is energie, we zijn allemaal met elkaar verbonden. Daarom, als er iets is, dat de geest van de protesten – en het nieuwe tijdperk – belichaamt, dan is het wel dit besef: we moeten samendelen en het samen oplossen, want we zijn één grote geestelijke familie!
Ronald Jan Heijn is van www.helloaquarius.org en was een van de vele Occupy-demonstranten.
Geweldig !!
Ik hoop het nog te beleven dat deze beweging, dit initia-tief wereldwijd een groot succes en dus een heel andere betere wereld wordt. Graag zal ik er aan meewerken zolang ik daartoe in staat zal zijn.
Tot ziens.
Dit luidt een nieuw tijdperk in.De recessie zal zorgen voor een ommekeer in denken. Mensen worden creatiever in hun denken. Materie zal een minder belangrijke rol gaan vervullen.
De aanzet tot het nieuwe denken is er.
Het stemt mij hoopvol.